استاندارد IEEE802 شبکه های بیسیم
استاندارد IEEE802 شبکه های بیسیم یک استاندارد اساسی برای شبکه های بی سیم است که شبکه های بی سیم محلی (WiFi و WLAN) بر مبنای این استاندارد طراحی و پیاده سازی شده اند.
استاندارد IEEE802 شبکه های بیسیم
این استاندارد از چند زیر مجموعه تشکیل شده است که هر یک با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته، عملکرد و کارایی متفاوتی دارد. مرسوم ترین نوع استاندارد WiFi برای شبکه های بی سیم محلی استاندارد ۸۰۲٫۱۱ است.
توسط این استاندارد، انتقال داده با سرعت ۱ و یا ۲ مگابایت بر ثانیه انجام می شود و پهنای باند ۲ گیگاهرتزی دارد. در صورتی که دستگاه های متصل به WiFi بیشتر شوند، پهنای باند بیشتری مورد نیاز است. از این رو با استفاده از فناوری های متفاوت استاندارد های بهتری عرضه شد.
استاندارد IEEE802.11 شبکه های بیسیم با چند پسوند ارائه شده است که رایج ترین آن ها، ۸۰۲٫۱۱b ، ۸۰۲٫۱۱n ، ۸۰۲٫۱۱a ، ۸۰۲٫۱۱g و ۸۰۲٫۱۱ac نام دارد. این استاندارد ها می توانند علاوه بر رمز گذاری داده ها انتقال اطلاعات مختلف را با سرعت های متفاوت انجام می دهد.
توضیح جزئی از این استاندارد ها
- ۸۰۲٫۱۱b، این استاندارد در سال ۱۹۹۹ تایید شد. پهنای باند این استاندارد ۲٫۴ گیگا هرتز است و سرعت انتقال داده را تا ۱۱ مگابایت بر ثانیه فراهم می کند.
- ۸۰۲٫۱۱g، این استاندارد در سال ۲۰۰۳ تایید شده و از رایج ترین نوع استاندارد IEEE 802.11 در بازار است. این استاندارد در محدوده فرکانسی ۲٫۴ گیگا هرتزی عمل می کند و سرعت انتقال داده را تا ۵۴ مگابایت بر ثانیه انجام می دهد.
- ۸۰۲٫۱۱b، این استاندارد در سال ۱۹۹۹ تایید شده و پهنای باند آن، ۵ گیگا هرتز است. داده ها در این استاندارد با سرعت ۵۴ مگابایت بر ثانیه انتقال می یابند.
- ۸۰۲٫۱۱n، این استاندارد داده را با بیشترین سرعت ۶۰۰ مگا هرتز انتقال می دهد.
- ۸۰۲٫۱۱ac، این استاندارد نسل پنجم استاندارد WiFi در مجموعه ۸۰۲٫۱۱ است و اغلب با نام WiFi در محصولات مختلف به فروش می رسد. ۱٫۳ گیگابایت بر ثانیه سرعت رایج این استاندارد برای انتقال اطلاعات است.
