سرور

سرور یا کنترل پنل، مغز سیستم اعلام حریق است که وظیفه ی برقراری ارتباط بین تجهیزات تشخیص حریق (دتکتورها) و تجهیزات اعلام حریق (آژیرها) را بر عهده دارد.

تمام وظایف کنترل پنل توسط میکروپروسسورها انجام می‌شود.

سیم کشی تمامی دتکتورها، شستی‌ها، LEDهای نشانگر، آژیرها، منابع تغذیه و… به سرور وصل می‌شود.

کنترل پنل متعارف، دارای یک صفحه کلید برای ورود دستورها و همچنین یک مانیتور برای مشاهده دستورها توسط کاربر میباشد.

سرور های سیستم متعارف از نظر ظرفیت با زون تقسیم بندی میشوند و معمولا در انواع ۲-۴-۸-۱۶-۲۴-۳۲ زون ارائه میشوند.

در برخی از آنها میتوان با اضافه کردن کارت های الکترونیکی تعداد زون ها را زیاد نمود.

سرور سیستم اعلام حریق آدرس پذیر با لوپ تقسیم بندی می شوند که غالبا 1 تا 6 لوپ متداول است.

پنل باید در محلی نصب شود که به راحتی قابل رویت باشد.

مثلا در ورودی ها و محل هایی که ماموران آتش نشانی داخل میشوند.

همچنین محل نصب آن باید از نظر دستکاری توسط افراد غیرمجاز و یا احتمال خرابکاری مورد توجه قرار گیرد.

بخش های مختلف سرور

1- ورودی ها

شامل انواع دتکتورهای دود، حرارت، شعله، گاز، شستی های اعلان حریق و سایر ورودی هایی که وظیفه آشکار کردن حریق یا خطر و اعلام به سرور را بر عهده دارند.

2- خروجی ها

شامل انواع آژیرها و فلاشرها، رله ها، تلفن کننده ها و یا سایر خروجیهایی که وظیفه اعلام خطر و هشدار را در هنگام وقوع حریق در محل بر عهده دارند.

3- منابع تغذیه

شامل برق ورودی اصلی ۲۲۰ ولت شهری، باتری ها و یا سایر منابع تغذیه کمکی و پشتیبان

این منابع وظیفه تأمین انرژی الکتریکی لازم برای عملکرد اجزای مختلف سیستم را بر عهده دارند.

4- باتری ها که در سیستم اعلام حریق وظیفه تأمین انرژی الکتریکی کل سیستم را در زمان قطع برق شهر بر عهده دارند.

نحوه عمکلرد سرور مرکزی

در زمان بروز حریق، با تحریک دتکتور و یا فشار دادن شستی اعلام حریق، یک اتصال در مدار ایجاد میشود و موجب افزایش جریان مدار میشود.

مرکز کنترل از طریق مدار الکترونیکی تشخیص حریق داده، رله های مربوطه را وصل کرده و آژیرها و چراغ های اعلام خطر را به کار می اندازد.

سپس دستگاه های تلفن کننده شروع به شماره گیری می کنند.